De reden dat jij ontploft is niet door het gedrag van je kind.
Ook al lijkt dat misschien wel zo.
Je kind wil juist alleen maar aardig gevonden worden door jou.
Ook al lijkt dat soms helemaal niet zo. 😉
Kinderen zijn nog aan het leren hoe ze met hun emoties en hun gevoelens om moeten gaan en uiten dat vaak op een andere manier dan dat ze zouden willen. Zo kan het zijn dat ze eigenlijk graag zouden willen dat jij even helpt om de lego te sorteren omdat het hem zelf niet lukt. Ergens zou je kind het graag lief willen vragen maar dat lukt hem nog niet. In plaats daarvan wordt ie gefrustreerd en vervolgens boos, geeft hij een grote brul en misschien ook nog wel een scheldwoord erachter aan.
Jij vindt dat eigenlijk niet kunnen en zegt al snel: ‘Nou nou, dat hoeft toch niet. Je hoeft toch niet zo boos te worden?”
Er gebeuren dan 2 dingen.
Je kind voelt zich op dat moment echt boos en gefrustreerd, maar krijgt het gevoel dat hij dat niet mag uiten. Zijn gevoel, de boosheid, wordt eigenlijk weggewuifd.
En jij raakt geïrriteerd omdat jij het niet nodig vindt dat je kind boos is.
De boosheid van je kind wordt daardoor niet minder. Het kan zelfs erger worden. Waardoor jij uiteindelijk ook boos wordt en je uiteindelijk ontploft.
“EN NU IS HET GENOEG!”
Hoe kan het anders?
We zijn geneigd om te reageren op het gedrag wat we zien aan de buitenkant. Terwijl er vaak een ander gevoel van binnen zit bij je kind. Als je bereid bent om zelf de rust te bewaren en te achterhalen wat er achter het zichtbare gedrag van je kind speelt ontstaat er meer rust en kan je op een ontspannen manier reageren.
Je kind voelt zich gehoord en begrepen. Zo ontdek je welke behoefte er achter het gedrag zit van wat je kind laat zien. En dan is de lucht zo weer geklaard.
Wil je dat ik een keer met je mee kijk om te kijken hoe dit voor jou kan werken? Laat dat een berichtje achter dan neem ik contact met je op
