Je kind begeleiden tot een
zelfverzekerde volwassenen is de meest
ingewikkelde taak die er is!
Je had er zo naar uit gekeken om een relaxte en vrolijke gezinnetje te worden. Maar nu sta je daar. Met je handen in je haar en de stoom nog half uit je oren. Je slaakt een diepe zucht en kijkt in het rond. Je bent net erg boos geworden op je kind omdat hij/zij voor de zoveelste keer niet naar je luisterde. Vervolgens voel je je weer schuldig dat je boos bent geworden.
Je vraagt jezelf af: Waar is dit mis gegaan? Zo heb ik het niet gewild. Ik wilde zo graag die ontspannen ouder zijn, maar waarom lukt het mij niet om het leuk te houden in huis?
Herken je dit?
Je kind luistert niet naar je. Maakt niet uit op welke manier je het vraagt. Brutaal en eigenwijs gaat je kind juist wat anders doen. Boos worden lijkt wel de enige manier die wel werkt.
Je kind heeft driftbuien. Midden in de supermarkt. Je voelt je super ongemakkelijk op zo’n moment. Of thuis wordt er met de deuren gesmeten en vliegt er van alles door de kamer. Je wilt dat de driftbuien zo snel mogelijk stoppen.
Als je kind aan het nep-huilen of aan het piepen is dan voel je de irritatie bij je bovenkomen. Die manier van aandacht vragen vind je op zijn zachts gezegd niet fijn.
Haarfijn weten je kinderen jouw irritatie knoppen te raken. Ze zoeken steeds weer je grens op. Je wordt er zo moe van.
